!2 en 13 april

Vanmorgen werden we weer op tijd opgehaald door onze vrouwelijke gids voor onze vervolgreis naar Hoi An. De tocht die ruim 3,5 uur duurt, met onderweg wat uitstapjes. 3,5 uur is de tijd, maar dat zegt niets over de aantal kilometers. De wegen zijn in dit gedeelte beduidend slechter en door de vele motortjes en vrachtwagen kan je hier niet hard rijden. Rijden hier in een auto blijft een bijzondere attractie. Ze halen luid toeterend op momenten in dat je denkt: gaat dit wel goed? Maar zonder schade komen we steeds weer op onze plaats van bestemming.

Onze eerste stop was op het moment dat we over de Mandarijnenweg reden, over de Hai Van-pas in de volksmond. Deze cirkelt door de bergen met een prachtig uitzicht over de Zuid- Chinese zee en zijn stranden. Ook konden we van daaruit een vissersdorp bewonderen. Na een fotostop gingen we naar Da Nang. De 4^e grootste stad van Vietnam, met de snelst groeiende economie. Daar hebben we alleen een museum bezocht. Het Cham- Museum. Dit bevat 300 terracotta, bronzen en zandstenen beeldhouwwerken uit de steden en tempels van het Cham-rijk.

De rit ging door via de marmerbergen. Deze bestaan uit 5 heuvels van kalksteen en marmer. Ze staan ook bekend om hun grotten en pagodes, die we dan ook bezocht hebben. Aan de voet van de berg ligt een 500 jaar oude steenhouwersdorp, door de lokale bevolking worden prachtige beelden gemaakt. Een beetje te zwaar voor in de koffer en te duur om te laten verschepen. Maar de lachende boeddha voor in de tuin zat er zeker tussen.

In de middag kwamen we aan in Hoi An. Eerst een lekkere Vietnamese lunch in een lokaal restaurant en daarna nog een wandeltocht door het oude centrum van Hoi An. Deze is door Unesco op de wereld erfgoedlijst gezet. Leuk om te zien, maar erg warm.

Uiteindelijk afgezet bij ons Hotel en afscheid genomen van onze gids. We blijven nog 2 dagen in Hoi An en we hebben besloten dat we gaan uitrusten. Het hotel heeft gelukkig een zwembad(je).

‘s Avonds opzoek naar een eetgelegenheid. We belanden bij een restaurant, waarvan de eigenaar een Franse jongeman is, die vertelde dat hij een week geleden geopend was. We waren de enige gasten en toen we eten wilden bestellen kwam zijn Vietnamese vriendin vertellen dat de kok er vandoor was en of zijn iets speciaals voor ons mocht koken. Natuurlijk geen probleem. We moeten bekennen dat we tot nu toe nog niet zo lekker gegeten hadden in Vietnam. Overigens een geweldig gezellig restaurantje, een jonge bediende gaf ons trots een rondleiding en liet een bovenverdieping zien waar je op matrassen aan lage tafels kan eten. Deze was helaas nog niet in gebruik bij gebrek aan een goede kok. We hopen dat ze het gaan redden daar.

Nu we het toch over eten hebben, we vallen van de ene verbazing in de andere en nemen alles zoals het is. Het ontbijt in Vietnam stelt niet veel voor, mits je zoals in alle Aziatische landen 's morgens al aan de rijst, noedels enz wil. Een stokbroodje met wat jam of een gebakken ei en vers fruit daar doen we het mee.

In Hue mochten we van de kaart uitzoeken. Er stond brood met kaas. Alleen zij bedoelen met kaas boter. Yoghurt is een klein bakje hele zoete melk Maar we verhongeren niet hoor.

Tiger bier blijft Piet z'n favoriet en een glas wijn waar we eerder 20 dollar voor een fles hebben betaald kost in werkelijkheid 0,75 cent.

Mogen nog een rustdag, misschien ga ik vanavond wel naar een kleermaker om wat kleding te laten maken. Dit is een kleermakersdorpje. Het is in 24 uur klaar, dus wie weet.

Overmorgen vliegen we naar Dalat. We houden jullie daarna weer op de hoogte.