Ja , we dachten we beleven de laatste dagen in ons resort geen spectaculaire dingen meer. Dat zag er zo naar uit. Zwemmen, zonnen, eten en lezen. Gisteren nog even naar de massage geweest. Piet had gekozen voor Thaise massage en lag te kreunen. De dame liep met vol gewicht over hem heen. Nou ja, 45 kilo is toch te doen.

Vanmorgen vroeg toch nog maar even sportief doen. We vertrokken vroeg naar de golfbaan. Schoenen, ballen en caddy's gehuurd. Ieder had zijn eigen caddy met golfautootje. Af en toe kwam de cathering langs, wat een luxe. De caddy bracht onze clubs, poetste onze ballen, maakte onze flesjes drinken open en ga zo maar door.

De baan was prachtig, in de duinen aangelegt, Uitzicht over de oceaan en veel bunkers. Er was 1 kunstmatig aangelegd watertje, waar Piet natuurlijk in moest slaan. Vanwege de warmte hadden we besloten 9 holes te lopen. Tot aan de laatste ging dit uitstekend. Piet was bijna klaar, maar hij was zijn bal kwijt. Toen hij hem eindelijk zag leek het alsof hij er naar toe rende. Dit was niet het geval. Hij viel flauw en omdat hij boven op een heuvel stond, rolde hij uiteindelijk naar beneden. Toen ik bij hem kwam zei hij in eerste instantie niets. Na enige tijd begon hij te piepen dat hij zich niet meer kon bewegen.

De caddy kwam snel aan geraced met het karretje ennadatwe hem eringezet hadden zijn we naar het clubhuis gereden. Gelukkig kon hij weer lopen, maar zijn schouder deed zeer. Daar kwam de manager bij ons en heeft een ambulance gebeld. De manager( die goed engels sprak)heeft ons de hele weg naar en in het ziekenhuis begeleid. De tocht in de ambulance was een hel voor Piet. Vooroorlogs en geen vering. De wegen zijn hier niet zo denderend. Het ziekenhuisje kan je vergelijken met de serie op TV Mash. Een grote zaal waar iedereen van jong tot oud aan het infuus ligt. Naast Piet lag een oud vrouwtje dood te gaan.

Goed er werden foto's gemaakt. En ja, zijn sleutelbeen is gebroken. De arts adviseerde ons naar Saigon te gaan en daar te laten operen. Het ziekenhuis is Frans/ Vietnamees en daar komen alle Europeanen als ze iets mankeren. Goed van alles geregeld. Na een rit van 6 uur is Piet opgenomen in het ziekenhuis. Morgenochtend wordt hij geopereerd. Ze gaan de breuk met schroeven aan elkaar zetten. Ik zit weer in het hotel waar we eerder in waren. Morgenochtend ga ik weer naar het ziekenhuis. Zoals het er nu uitziet kan hij donderdagochtend eruit en donderdagmiddag gewoon met de geboekte vlucht terug. Ik ga wel een eerste klas stoel voor hem regelen, want met zijn lengte moet hij wel goed kunnen zitten/liggen.

Oh ja, de kosten voor het ziekenhuis bezoek, ambulance en foto bedroegen wel 40 euro. Wel kontant betalen natuurlijk.

Nou ja, gelukkig gebeurt dit aan het eind. Leuk is het niet, maar we beleven weer eens wat anders. Ik hou jullie op de hoogte.